Strona startowa Artykuły Filozofia Ju-Jitsu w pigułce

Filozofia Ju-Jitsu w pigułce

 

Za wielkim mistrzem i nestorem Ju-Jitsu, nieżyjącym już niestety Krzysztofem Kondratowiczem należałoby stwierdzić, że żadnej ze znanych sztuk walki, a w tym i  Ju-Jitsu nie można opanować, ucząc się tylko samej techniki walki, bez jednoczesnego studiowania i przestrzegania zasad filozoficzno-etycznych, kształtowania zarówno fizycznych, jak i duchowych wartości, stosowania ćwiczeń koncentrująco-oddechowych i medytacji oraz odbywania treningów techniczno-fizycznych w warunkach umożliwiających rozwijanie duchowej dyscypliny i energii wewnętrznej ki.

Według wyżej wspomnianego autora w osobliwej technice walki Ju-Jitsu, którą podniesiono do rangi sztuki walki wręcz silne odbicie znalazły taoizm, buddyzm, konfucjanizm i shintoizm, a w tym prawa rządzące przyrodą, zasady etyczne (miłość i głębokie poszanowanie człowieka), medytacja, koncentracja, autosugestia i inne wartości. Istotą niezwykłości Ju-Jitsu i innych dalekowschodnich sztuk walk wręcz stało się zatem bardzo udane zintegrowanie w tych walkach tak zwanych technik formalnych – „zewnętrznych” (obejmujących określoną technikę walki np. rzuty, kopnięcia, dźwignie) z tzw. technikami „wewnętrznymi”, tj. ćwiczeniami pozwalającymi na kumulowanie i wyzwalanie energii wewnętrznej ki, praktyką okrzyku kiai oraz oddechowo-relaksująco-koncentrującymi japońskiego systemu zen rozwiniętego na gruncie chińskiego ch'an i hinduskiej jogi.

         Wartość starojapońskiego Ju-Jitsu wynika nie tylko z jego skuteczności i praktycznego zastosowania w walce, lecz także z jego osobliwych zasad etycznych i wychowawczych. Mówiąc o przeniesieniu tradycji sztuki wojennej Japonii do obecnie kultywowanych form Ju-Jitsu należy zaznaczyć, że doktrynalne zasady moralne, obowiązujące w tej walce, w większości zostały zaczerpnięte ze starych ksiąg (zwłaszcza z księgi pt. „W zręczności jest siła”), zawierających ogólne zasady ideowe strategii, spisane przez chińskiego stratega Hwang-Shin-Kon. Znajduje się w niej takie oto zdanie: „Dąb mo­że upaść, gdy trzcina stawia czoło burzy”. Księgi te w czasie trwania feudalizmu japońskiego stanowiły w pewnym sensie biblię samurajów. W jednej z tych ksiąg można znaleźć podobne w swoim znaczeniu sformułowania: „ustępować, aby zwyciężyć” albo „burza łamie dęby, a trzciną tylko kołysze” (co później stało się jedną z zasad Ju-Jitsu) oraz inne określenia głoszące „łagodność” w postępowaniu i „nieodpłacanie zła – złem” (o czym mówił Lao-Tse w „Księdze Przemian”).


Autor: sensei Adam Borkowski (3 DAN Ju-Jitsu), SAMURAJ Konin

 

Literatura:

1. Krzysztof Kondratowicz, Jiu-Jitsu – Sztuka walki obronnej, Warszawa: Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe 1991

2. Jerzy Miłkowski, Sztuki i sporty walki Dalekiego Wschodu, Warszawa: Wydawnictwo Sport i Turystyka 1988